Er moest een nieuwe paal voor de radio antenne gemonteerd worden. Daarom graafwerk door iemand die min of meer in dienst is van de missie.

Het gebruikelijke tafereeltje als er een vliegtuig komt: het is de enigste gebeurtenis op al die kleine staties in het diepe binnenland: Aan de kinderen is te zien, dat het koud is, ze staat met hun armen gekruist. De ouderen zullen thans, na ñ 25 jaar wel niet meer in leven zijn. Van de jongeren zijn er beslist ook a! de nodige overleden door malaria, tb, wormen, gebrek aan hygi‰ne. En van de overigen kan men verwachten, dat zij thans de leidenden zijn van hun gemeenschap.

Die hele vliegerij heeft geen doel in zich; ze is in het leven geroepen om de verkondiging van Gods Woord te vergemakkelijken in een land waar geen overlandse verbindingen zijn. Op deze dia de toenmalige Bisschop van Jayapura: Mgr. J. Munninghof ofm., komt van een reis naar het binnenland terug. Hij is thans emeritus, tachtig jaar oud en blijft waarschijnlijk in het land, waar hij een groot deel van zijn leven heeft doorgebracht.

Een piloot had een domme streek gemaakt, tenslotte zo lang gevlogen, tot hij geen benzine meer had, en toen m¢‚st hij in de mist!!! landen. Is tenslotte toch nog redelijk goed weggekomen, maar het toestel liep averij op. Met behulp van een helicopter van een oliemaatschappij werd het toestel naar een grotere plaats gebracht, daar werd het tijdelijk opgelapt en toen kwam het weer in Sentani terug. Duidelijk is de beschadiging aan de vleugeltip te zien. Erger echter bleek het landingsgestel: er zat een scheur in, en een tweede landing had het toestel waarschijnlijk niet overleefd.

Het voltanken van een vliegtuig vereist twee mensen, ‚‚n op de vleugel om de slang vast te houden, ‚‚n aan de pomp.

De pater-piloot-vliegtuigmecano JAN VAN DE PAVERT had enkele inlandse jongelui in opleiding voor dit vak.

Nog een luchtblik op het Sentanimeer, duidelijk zijn de uitlopers van het gebergte te zien.

Markt in Sentani. Men had er indertijd nog geen gebouw - nu misschien wel - en dus vond de hele handel gewoon aan de kant van de weg plaats. Handige lui kopen in alle vroegte op de markt in Jayapura vis op, rijden vlug naar Sentani en verkopen daar hun handel.

Vlak bij het Sentanimeer liggen een groot aantal visvijvers, nog stammend uit de "koloniale" tijd. Bedoeling was indertijd vissen te fokken en dan uit te zetten in het meer. Men was weer begonnen, hiermee te werken. Misschien is dit thans weer tot bloei gekomen. Ook in Moanemani heeft men een stel vijvers, niet zo groots als hier.

Er is zelfs een veerdienst. Wegen zijn er niet bijzonder veel, en moet men van de ene kant naar de andere, dan kan men dat het best met deze boot doen.