De watervoorziening van de pastorie in Waris. Regenwater wordt opgevangen in 200 Itr benzinedrums. De kok en de catechist zijn met de vaatwas bezig.

Br. Casimir Kuijpers in Pugima - Baliemvallei. Ook in deze keuken heeft de moderne tijd toegeslagen: een paar golfplaten boven het vuur, een koffiemolen een vuurplaats boven de grond, zodat men Net meer op de grond hoeft te hokken. De kok was een gesjeesde "student" van de "mulo". Het gebeurt nogal eens, dat zulke lui de ontwikkeling niet aan kunnen en geestelijk op hol slaan. De sprong van de steentijd naar onze tijd in een generatie is eenvoudigweg te groot.

Br. Casimir Kuijpers in Pugima - Baliemvallei. Met mijn gids, Br. Elias, ofm, de eerste inheemse Franciscaan, aan de maaltijd in Pugima. Het was te overleven. Duidelijk is, dat we hier in een modern huis zitten, met wanden niet van gespleten planken, maar van gevlochten plantenvezels.

Br. Casimir Kuijpers in Pugima - Baliemvallei; hier is de moderne beschaving al doorgedrongen: de wanden van dit huisje bestaan uit gevlochten plantenstroken. Javaanse invloed dus. Dit is een moderne keuken: een braadpan, een vergiet, een bus met boter, en iets dat men een waterketel kan noemen. Deze foto geeft de keukeninstallatie weer in het plaatsje WARIS; deze bevindt zich in het zogenaamde "achterland", het gebied ten zuiden van de hoofdstad. In de zeventiger jaren ging men daar per vliegtuig heen, ñ 30 minuten vliegen, te voet duurde het ñ 6 dagen!!! Thans ligt er een weg, en kan men er per auto heen. Een ongelooflijke ontwikkeling.

Een foto van mijzelf bij het doorwaden van een rivier in BILORAI. Verschillende van deze bergrivieren zijn op bepaalde plaatsen doorwaadbaar wanneer het niet geregend heeft. Wanneer de regen losbreekt, worden deze rivieren woest kolkende stromen, waar men absoluut niets kan doen.

Terwijl moeder in het ziekenhuis behandeld wordt, blijven de kinderen ergens in de buurt wachten, passend op de draagtassen. Kennelijk hebben ze het best naar hun zin,

Nog een foto uit dezelfde "wachtkamer" van hetzelfde ziekenhuis.

De wachtkamer van het ziekenhuis in Enarotalli. Dat dit ziekenhuis toen nog enigermate functioneerde was te danken aan de toegewijde zorg van diverse zusters. Veel pati‰nten kwamen er met afschuwelijke brandwonden, omdat ze epileptische aanvallen kregen door een bepaalde varkensziekte, die ook op mensen overgaat. Ze slapen 's nachts bij een vuurtje, en dan gebeurt het. Ze slaan met armen of benen in het vuur, krijgen gemene brandwonden, waaraan ze eerst zelf knoeien en als het dan te laat is, komen ze naar het ziekenhuis. Daar kan men niet veel meer doen, dan amputeren, omdat gewoonlijk koudvuur al ingetreden is. In het ziekenzaaltje hing een ondraagbare lucht van verderf.

De toekomstige generatie in Enarotali vraag me alleen af, of ze thans nog in leven zijn!

Voorbereidende werkzaamheden voor de bouw van een internaat in Enarotali. Hier heeft men meteen grote machines ter beschikking, daar gaat alles met de hand!