Op maandagmorgen vindt bij iedere school de hulde van de vlag plaats. Velen hangt het echter de keel uit, maar blijkbaar probeert men zo het nationaal gevoel op te krikken. In Brazili‰ heb ik hetzelfde gehoord.

Er is een grote houtzagerij aanwezig, die in de Nederlandse tijd normaal draaide, zodat je er te allen tijde hout kon afhalen. Toen de Indonesi‰rs het in bezit kregen, was er in een mum van tijd geen hout meer te krijgen. Via Australi‰ is de zaak weer aan de gang gezet, Toen werd het weer aan Indonesia overgedragen, en was het weldra weer hetzelfde liedje. De machine was doorlopend kapot, de Javaanse directeur zat meer in Jakaria bij de vrouwtjes van het gemene leven en met buitenlandse hulp is de zaak weer op poten gezet. Hoe het thans gaat, is me niet bekend.

Nog een beeld van de winkelstraat

Nog een fraai zicht over de baai in de stad

Copacabana van Indonesia: de Jautefa baai. Bijzonder fraai te zien van af de weg naar Sentani. Ik vermoed dal in de toekomst hier een groot aantal hotel gebouwd zullen worden.

Enkele herinneringen aan de Amerikaanse tijd. Landingsvaartuigen lagen er nog een heel stel. Ook stond er op de waterscheiding een kapot geschoten tank. Verder in het water kon men nog resten zien van hulpkaden, die men eenvoudigweg heeft laten liggen. Het zeewater weet er wel weg mee.

Enkele herinneringen aan de Amerikaanse tijd.

In de buurt van het busstation staan ook de nodige taxi's. De meesten worden gereden door Makassaren, die je op reusachtige manier kunnen afzetten.

In de stad rijden ook al stadsbussen en er zijn zelfs wachthokjes aanwezig. Die worden bekostigd door..... Chinese handelslui, natuurlijk.